Soms duurt het een flink aantal jaren voor je je weg hebt gevonden. Soms vind je die pas in een heel ander land, heel ver weg. En soms is de liefde ervoor nodig om je net dat zetje in de goede richting te geven. Dat overkwam Frank Meijers (1960). Na jaren van omzwervingen in ondermeer India, Afrika en Zuid-Amerika vond hij zijn geluk op het Venezolaanse eiland Isla Margarita, waar hij in nauwelijks drie jaar tijd een naam en faam wist op te bouwen als figuratief schilder. Zijn extreem realistische schilderijen sieren tegenwoordig musea, toonaangevende galeries en de huizen van de allerrijksten in Venezuela. Een bijzonder verhaal.
,,Door haar is het eigenlijk allemaal gekomen”, zegt Frank Meijers, met zijn hoofd knikkend in de richting van zijn naast hem gezeten echtgenote Yenny Hernandéz Carpio. ,,Ik woonde al aan aantal jaren op het eiland Isla Margarita en werkte voor een Duitse vriend die daar een bouwbedrijf had. Op een expositie van een beroemde Venezolaanse kunstenares kwam ik haar tegen. Zij bleek de kunstenares van wie het werk was. Yenny is al een fiks aantal jaren een beroemde schilderes daar. Ik was direct verliefd. Maar ja, hoe maak je indruk op zo iemand? Het enige dat mij te binnen schoot was te zeggen dat ik ook schilderde. Ze zei dat ze dan wel eens werk van mij wilde zien. En toen had ik een probleem”, lacht Frank.
Want hij had al niet meer serieus geschilderd sinds zijn afstuderen aan de Maastrichtse kunstacademie eind jaren zeventig. ,,Ze zou twee weken later komen kijken en ik ben als een gek op zoek gegaan naar doeken, verf en kwasten. Dat is in een land als Venezuela nog niet zo gemakkelijk. Maar goed. Via via haalde ik alles in huis en daar stond ik dan voor een akelig leeg doek. Wat nu, dacht ik.” En omdat enige bluf Frank Meijers niet vreemd is, had hij meteen doeken gekocht van afmetingen tot anderhalf en twee meter. ,,Ja, mijn motto is altijd geweest: als je iets doet, dan doe het ook groots. Daar stond ik dan voor dat doek en begon. Ik had geen idee en ging intuïtief aan het werk. Na diverse mislukte pogingen begon het ineens te lopen. Figuratief schilderen heeft mij altijd wel gelegen. Realistisch, met fijne lijnen, dat zit gewoon in mij. Op de kunstacademie kreeg ik destijds al de kwalificatie van ‘buitengewoon tekentalent’. Mijn eerste schilderij was een monnik – vraag mij niet waarom – met veel grijstinten. Dat is sowieso altijd aanwezig gebleven, die grijstinten. Het zal wel mijn Nederlandse afkomst zijn.” Na twee weken weken dag en nacht schilderen had Frank genoeg werk gemaakt om aan zijn Yenny te laten zien en die was meteen onder de indruk. Sindsdien zijn hun wegen onafscheidelijk.
Vreemd
,,Ik weet het ook niet. Het lijkt alsof ik eindelijk mijn doel heb gevonden. Na de kunstacademie heb ik van alles gedaan, maar niet geschilderd. Vreemd hoe dingen soms lopen in het leven. Kijk, na de kunstacademie heb ik nog de modeacademie gevolgd en een tijd gewerkt in de modebranche. Ik heb in India gewoond, in Gambia en overal rondgetrokken, vooral daar waar het lekker warm weer is. Ook heb ik nog design gestudeerd en jarenlang bij De Limburger gewerkt als opmaak- en lay-outredacteur. Geen haar op mijn hoofd – in mijn geval letterlijk – die eraan dacht weer te gaan schilderen.”
Meester
Maar eenmaal aan het werk op Isla Margarita, nu samen met Yenny Hernandéz Carpio in een prachtig huis met uitzicht op de Caribische Zee, ging het razendsnel. Natuurlijk hielpen de naam en faam van zijn vrouw in haar geboorteland mee, maar zonder kwaliteit te leveren kan je het ook in de Venezolaanse kunstwereld niet zo snel maken. ,,En wat natuurlijk ook meehelpt is mijn geheel eigen en eigenzinnige wijze van schilderen. Ze vinden het daar maar vreemd wat ik maak. In heel Venezuela is geen kunstenaar te vinden die figuratief of realistisch schildert en zoveel grijstinten gebruikt. Daar is de kunst nog echt Zuid-Amerikaans, met felle kleuren en mythische voorstellingen. Ze noemen mij in Venezuela ook de ‘Hollandse Meester’. En ja, als ik naar mijn eigen werk kijk zijn daar heel veel invloeden van typische Hollandse kunst in te zien”, vertelt Frank.
Europa
De schilderijen van Frank Meijers, stuk voor stuk niet bepaald bescheiden van afmeting, hangen tegenwoordig in musea, de toonaangevende galeries en bij de allerrijksten thuis. ,,Ja, zowel Yenny als ik verkopen goed en zoals gezegd heb ik mijn draai gevonden. Ik word gewaardeerd als kunstenaar, we hebben een mooi huis en het weer is prachtig daar.”
Maar toch denken Frank en zijn vrouw erover naar Europa te komen. ,,Dat heeft alles met de politieke situatie te maken. Venezuela staat op de rand van chaos. Alles is onzeker daar. Niemand weet wat er gaat gebeuren. Misschien moeten we onze vleugels naar Europa uitslaan. De kunst die Yenny maakt is kwalitatief hoogstaand en ik geloof zeker dat er hier een markt voor is. En zelf was ik verbaasd over de opkomst in Nederland van de fel realistische en figuratieve kunst. In Amsterdam zag ik in grote galeries schilderijen hangen die qua stijl en beleving hetzelfde zijn als mijn werk. Toen dacht ik: misschien is in mijn oude vaderland ook wel een markt voor mijn kunst. Wie weet. Dat zou wel mooi zijn eigenlijk. Een doorbraak in Nederland….dat is het laatste waar ik rekening mee heb gehouden”, besluit Frank Meijers.