Het Bonnefantenmuseum viert zaterdag 14 en zondag 15 november de 20ste verjaardag van het door de Italiaanse architect Aldo Rossi ontworpen iconische museumgebouw. Het museum is het hele weekend gratis toegankelijk en er worden een aantal feestelijke activiteiten georganiseerd.
Tevens vindt er zaterdag om 16.00 uur een openbaar tweegesprek plaats tussen directeur Stijn Huijts en Ton Quik, die na een 39-jarig dienstverband afscheid gaat nemen.
Naast rondleidingen, workshops, muziek en dans zal dit weekend ook de officiële aftrap plaatsvinden van Young Office (YO!), de jongerenafdeling van het museum. Het voornaamste doel van YO! is het op structurele wijze betrekken van een divers jong publiek bij het museum. Het Bonnefanten wil de interesse van jongeren voor beeldende kunst vergroten en cultuurwijsheid bij jongeren ontwikkelen om van het museum een bruisende ontmoetingsplek te maken met een breed scala aan activiteiten.
Programma:
– Speciaal voor kinderen is er het hele weekend het “kinderatelier” geopend met knutselworkshops, speurtochten en een snoepbuffet.
– Doorlopende rondleidingen door museumgidsen, medewerkers, studentengidsen én Young Office leden.
– Drie restauratoren van Stichting Restauratie Atelier Limburg (SRAL) zijn aan het werk in een openbaar restauratieatelier en geven uitleg van hun werkzaamheden.
Ton Quik
Ook zaterdag om 16.00 uur gaat directeur Stijn Huijts in gesprek met Ton Quik, die op 1 december met pensioen gaat. Quik was vanaf 1976 aan het Bonnefantenmuseum verbonden in verschillende functies, ondermeer als educatief medewerker. Ook begeleide hij de nieuwbouw van het museumgebouw. In de afgelopen jaren vervulde Quik de functie van senior adviseur museale zaken en was hij betrokken bij vele tentoonstellingen, waaronder de reeks tentoonstellingen van Maastrichts aardewerk, de jubileumexpositie De Illustere Wand (1984) over Limburgse glas-in-loodkunst, Gevoelscollages (1986), Benetton/United Colors, Fabbrica en de tentoonstelling La Finistra del Poeta over Aldo Rossi. Daarnaast maakte hij enkele reeksen thematische tentoonstellingen, zoals Digitale beelden (1986), een van de eerste exposities over computergebruik in de kunst. Het bekendst werd de reeks over ‘moeilijke woorden’ in de kunst: Het postmoderne aan kinderen verklaard (1988), Hemel & Aarde (over semiotiek) en Smaak uit 1999 (over het smaakoordeel in de esthetiek).
Tevens was Quik auteur van een aantal boeken over Limburgse musea. In 2005 verscheen van zijn hand Bonnefantenmuseum, de geschiedenis. Hierin wordt de dynamische ontwikkeling van het museum beschreven; van een gemengd museum voor oudheidkunde en kunst naar het breed omvattende kunstmuseum dat het nu is.